Hier staat Buurteigen voor

De naam Buurteigen is niet zomaar gekozen. Buurteigen staat voor het ontdekken van wat eigen is aan iedere buurt of wijk. Zoals Cormac Russell, internationaal ABCD-spreker, het verwoordt: ‘If you know one community, you know one community’. Iedere gemeenschap, iedere straat, buurt, wijk of dorp is anders. Dat betekent dat je beleid en interventies steeds baseert op wat daar allemaal al aanwezig is. Aan vaardigheden, ideeën en verlangens bij bewoners, aan lokale verenigingen, (economische) middelen, fysieke hulpbronnen en verhalen en cultuur.

Eigenaarschap, verantwoordelijkheid en zeggenschap
Daarnaast draait Buurteigen om eigenaarschap, verantwoordelijkheid en zeggenschap voor bewoners. Buurteigen staat voor gemeenschapsgericht werken. Dat is een waardevolle toevoeging aan participatie en wijkgericht werken en is ook een antwoord op het dure professionaliseren van allerlei alledaagse problemen en vraagstukken. Participatie en wijkgericht werken vertrekken bij wat een gemeente voor of met een wijk wil bereiken. Gemeenschapsgericht werken betekent mogelijk maken dat door bewoners bereikt wordt wat voor henzelf van belang is.

Dat betekent niet langer werken volgens het stramien ‘beleid maken, projectplan door externe experts laten opstellen, uitvoering in (en hooguit met) de wijk, monitoring op door externe experts bedachte doelstellingen, eindrapportage’. Deze manier van werken levert geen duurzame, door de bewoners gedragen, oplossingen op.

Werken aan de basis
Gemeenschapsgericht werken is werken aan de basis, aan het mogelijk maken van ontmoetingen, het versterken van onderlinge relaties, sociale verbanden en gemeenschapskracht. Aansluiten bij wat er is en leeft, in plaats van werken vanuit eigen plannen. Beleid is dan niet langer het doel, maar dienend aan het wijkproces. Het is de samenleving, en het samen leven, centraal stellen. Bewoners zijn niet langer consumenten van externe expertise, maar makers van hun eigen buurt. Ze bouwen aan hun eigen leefomgeving vanuit thema’s die voor henzelf, en in hun buurt, van belang zijn. Daar hoort overdracht van verantwoordelijkheden en zeggenschap bij. Gemeenschapsgericht werken is ook een antwoord op de over-professionalisering van problemen in het alledaagse leven.  Gemeenschapsgericht werken is iedere dag opnieuw macht delen. Eigenaarschap zonder zeggenschap is geen eigenaarschap. Buurteigen-oplossingen zijn per definitie beter!

Deze beweging mogelijk maken, mét gemeenten, dat is waar Buurteigen voor staat. Wil jij dat ook in jouw gemeente? Bel of mail me en we gaan snel een kop koffie drinken.

Duurzame verandering
“In een gemeente was er een veiligheidsissue. De oplossing? Professionals hielden wat vaker toezicht op overlastlocaties. Het leidde nergens toe, want het was een oplossing van en door professionals. Door contact te leggen met bewoners, te bouwen aan relaties en onderdeel te worden van hun sociale verbanden, ontstond er ruimte om samen na te denken over de overlast. Bewoners, jong en oud, met elkaar. Ze pakten het zelf op en startten met een kleine actie in de speeltuin. Doordat de jongeren om wie het ging, zelf meededen, werden ze eigenaar van de situatie. Binnen no-time was de situatie duurzaam veranderd. Door de gemeenschap!”

Niet ‘ophalen’, maar aansluiten bij
“In een wijk maakt de gemeente met bewoners een stappenplan richting een gasloze wijk. Tijdens een bewonersavond haalde de gemeente ideeën en meningen op. Vervolgens ging het daar zelf mee aan de slag. Bewoners zijn daarmee gereduceerd tot consumenten die nergens een rol in (mogen) spelen. De onduidelijkheid over het vervolg leverde veel weerstand en stress op. ‘Gaat de gemeente iets afdwingen? Kost ons dat geld? Ik kan de energierekeningen nu al niet meer betalen?’ De bewoners voelen zich geen makers van hun eigen buurt, maar onteigend.”

‘Als vanzelf’ integraal werken
“De vraag ‘Wat betekent ons beleid nu écht voor bewoners?’ wordt niet vaak gesteld door gemeenten. Het helpt ook niet om, als je beleid maakt, ‘je professionele pet af te zetten en te denken als inwoner’. Want je bent zelf geen doorsnee bewoner. En alles wat je verzint pakt per wijk, of gemeenschap, anders uit. Je moet een wijk, en de gemeenschappen die er zijn, écht  kennen. Pas dan kun je ervan gaan houden. Dat is nodig om iets te voelen bij een wijk. Dan ga je ervoor zorgen dat gebeurt wat nodig is en houd je collega’s tegen die er, met de beste bedoelingen, iets kapot dreigen te maken. En het mooie hiervan is, is dat je daarmee ‘als vanzelf’ integraal werkt.”